Blindness as a Physical Disability and Humorous Literature Shaped Around Blinds in Classical Arabic Culture

Klasik Arap edebiyatında görme kusurlarına ilişkin aktarımlar içerisinde en yoğun malzemeyi âmâ figürü ve körlük teması etrafında kurgulanan rivayetler oluşturur. Bu rivayetlerin muhteva yapısına bakıldığında bir kısmının mizahi formda kaydedildiği, bazısının üretiminde ise hiciv, teşbih, mesel, ironi, tahkir vb. kullanılarak yaklaşım sergilenmediği görülür. Her dönem toplumda olduğu gibi kadim toplumunda da savaş, kavga, bakımsızlık, genetik rahatsızlıklar sebeplerle hiç de azımsanmayacak sayıya ulaşan figürü, hem nazım nesir ürünlerinde sık edebiyat mizaha konu olmuş, yaratıcı şair yazarları sayesinde komik hikâyelerin oluşmasına zemin hazırlamıştır. makale çalışmasında, son derece insani durumun -körlük engelinin- bilhassa anekdotik yönü üzerinde durulmuştur. Çalışmanın giriş kısmında dilinde “kör” anlamına gelen kavramlar zikredildikten sonra konuyla ilgili literatür tanıtımı yapılmış, ardından klasik kaynaklarda âmâlara dair kayda geçen aktarılarak bunların ışığında Müslüman toplumlarda yaşayan körlerin durumlarına tespitlere yer verilmiştir.